Een vluchtbegeleider vertelt:
Het is heel vroeg, nog donker, mijn koffer staat gepakt. Ik verlaat vandaag Thassos, zoals altijd met een zwaar hart, maar… ik zal deze keer voor het eerst een kleine hond meenemen.
Ik ben opgewonden, voor de eerste keer zal ik vluchtbegeleider zijn en een kleine pup op zijn weg naar zijn nieuwe thuis begeleiden. Een beetje onzeker ben ik wel, omdat ik niet weet hoe de kleine zich in het vliegtuig zal gedragen en wat ik dan daaraan kan doen.
Ik draag mijn koffer naar de straat en een paar minuten later komen de vrijwilligers van ACT, die de kleine reisklaar in een transporttas op de achterbank bij zich hebben. Ik word zeer vriendelijk ontvangen en neem voor het eerst in mijn leven voorin in een Engelse auto plaats, aan de voor mijn gevoel verkeerde kant.
We bereiken de ferryhaven en ik begin me meer te ontspannen, omdat de beide Engelse dierenbeschermers, die al langer op Thassos wonen, erg aardig zijn en me uitgebreid alles uitleggen en de kleine pup ondertussen rustig slaapt.
We komen aan op het vasteland en zijn korte tijd later op de luchthaven. We parkeren de auto en de kleine hond wordt voorzichtig uit de transporttas genomen om te controleren of hij zich niet bevuild heeft. Dat heeft hij inderdaad, dus wordt hij schoongemaakt en wordt er een nieuwe luieronderlegger in de tas gelegd. Ik ben zeer geraakt door de liefdevolle aandacht waarmee het hondje door de ACT medewerkers verzorgd wordt.
Gezamenlijk gaan we naar de check-in balie en het inchecken verloopt probleemloos. De dame aan de balie bekijkt het paspoort van de hond en vraagt even geduld zodat ze de pas kan kopiëren.
Dan is het zover, de mensen van ACT overhandigen mij de pas en de kleine pup, op wie ik allang verliefd geworden ben. Ook het passeren van de veiligheidscontrole verloopt zonder enig oponthoud. Vooraf heb ik mijn spullen al afgegeven, aangezien ik de hond uit de transporttas moet halen, zodat ook deze door de scan kan. Korte tijd later zit ik met mijn tijdelijke hond in de wachtruimte. Alles verloopt zeer rustig, de kleine kijkt nieuwsgierig om hem heen en enige medepassagiers vragen of dat mijn hondje is en waar ik vandaan kom. Ik beantwoord alle vragen vriendelijk, vertel hun over ACT en vind het leuk het verhaal van de kleine hond te vertellen en dat hij nu naar zijn nieuwe gezin kan reizen.
We nemen plaats in het vliegtuig en tegen de tijd dat we de kruishoogte bereikt hebben, realiseer ik mij dat mijn zorgen volkomen onterecht waren. De hond is rustig en slaapt bijna de hele vlucht naar Keulen. Korte tijd later geef ik de hond aan zijn nieuwe baasje en ik voel me een beetje treurig. In die korte tijd ligt hij me al na aan het hart.
En zo was mijn "eerste keer" zeer snel voorbij en het was een mooie eerste keer. En ik wist dat het niet de laatste hond was, die ik zou helpen en naar een nieuw leven zou begeleiden.
Wat moest ik daarvoor doen?
Helemaal niets… behalve de hond meenemen en weer afgeven, al het andere was perfect georganiseerd. De hond die men op weg naar zijn nieuwe thuis helpt, is medisch onderzocht, gechipt en gevaccineerd en heeft een paspoort volgens de EU-verordening. De medewerkers van ACT leggen de gehele procedure uit en begeleiden de hond tot aan de check-in.
Aangezien ik meestal met German Wings vlieg, zijn alleen kleine dieren tot 8 kg (inclusief transporttas) in de cabine toegestaan. Maar ook dat wordt vooraf geregeld, de transporttas wordt geleverd en uiteraard worden de kosten van vervoer van het dier door ACT betaald of kan als donatie zelf worden gedaan, wat ik als ik kan ook graag doe.
Op een van mijn latere vluchten ben ik met Air Berlin gevlogen en kon mijn ervaringen als vluchtbegeleider uitbreiden en heb een grote transportbox met 3 pups meegenomen. Op de website van de vluchtmaatschappij had ik mij vooraf geïnformeerd, aangezien ik deze keer het dierentransport zelf aangemeld had. Weer werd alles precies besproken, elke vraag beantwoord en werden de dieren tot de check-in begeleid en alles was betaald, of wordt direct betaald wanneer het transport vooraf door de vluchtbegeleider geboekt is. Ook wordt er goed op gelet dat de dieren niet op een natte bodem of bedluier liggen en wordt zonodig voor de check-in nog verschoond.
Bij de grote transportboxen die in het verwarmde vrachtruim gaan, worden de dieren na de check-in kort eruit gehaald zodat de box gescand kan worden en daarna worden ze naar het ruim getransporteerd. Ook hier gelden bepaalde voorwaarden die aan box en gewicht worden gesteld.
Aangezien een grote transportbox afwijkende bagage is, wordt deze apart afgeleverd na de landing. In Düsseldorf heb ik op mijn koffer gewacht en ernaast was de doorgang voor afwijkende bagage, waardoor korte tijd later ook de box met de 3 pups door het luchthavenpersoneel werden gebracht. Het personeel was zo vriendelijk te helpen de zware box met zijn waardevolle inhoud op een bagagekarretje te tillen. Daarna zijn het nog maar een paar meter naar de aankomsthal waar de nieuwe eigenaar of pleegouders al ongeduldig wachten om de hond(en) in ontvangst te nemen.
Later ben ik in de winter nog via Thessaloniki gevlogen, omdat German Wings en Air Berlin dan niet op Kavala vliegen. Ook toen heb ik mij weer als vluchtbegeleider aangemeld en de kleine mooie pup die ik deze keer mee mocht nemen werd door een ACT vrijwilliger naar Thessaloniki gebracht. We ontmoetten elkaar op de ferry en troffen elkaar later aan de check-in balie in Thessaloniki. Ook hier verliep alles weer gladjes en het hondje leeft nu gelukkig in Nederland.
Alles bij elkaar waren dit voor mij zeer mooie ervaringen, waar ik nog vaak aan terug denk en ik zou het steeds weer doen als ACT me nodig heeft.
Voor ik het vergeet… natuurlijk is ACT blij als de mogelijkheid zich voordoet dat iemand de lege transportboxen en tassen weer mee terug naar Thassos brengt. En dat zou een nog kleinere opgave zijn, maar niet zo mooi als wanneer men een kleine of grotere hond naar een fijn leven kan begeleiden.
