Afscheid

Het is alweer een aantal jaar geleden dat we onze dierenarts Nikos Efthimiopoulos hebben leren kennen op Thassos, Limenaria. In de loop van de tijd werd hij niet alleen onze helper in nood, maar ook een vriend en lid van ACT Animal Care Thassos. Castraties, vaccinaties, operaties, medicatie, huisbezoeken, goede raad, beoordelingen... we weten niet eens wat we nog meer zouden moeten opsommen om Nikos  hulp te beschrijven. Nikos is dierenarts in hart en nieren en heeft veel dieren op Thassos geholpen. Bovendien is hij  een heel vriendelijke persoon. Hij heeft het hart op de juiste plaats.

Nikos gaat met zijn gezin naar Duitsland om daar een nieuw leven te beginnen. Voor ons is dit een bitter verlies, we zijn erg verdrietig, zoals altijd, wanneer speciale mensen gaan.

Maar omdat wij zoveel om Nikos geven, wensen we hem en zijn gezin alleen het beste, geluk en gezondheid. Het is een moedige stap, zo dapper dat het alleen maar goed kan gaan, want moed wordt altijd beloond.

Beste Nikos, we zullen je heel erg missen, zelfs nog meer zullen de dieren op Thassos je missen. We danken je voor de vele uren dat je er voor ons bent geweest. Niet alleen tijdens kantooruren, maar ook rond de klok. Wij danken je voor je expertise. En we danken je voor de manier waarop je de dieren hebt geholpen.

Heel veel succes in je nieuwe leven!

Nieuwsbrief 6

December was een drukke maand, net als heel 2017 eigenlijk.

Hierdoor heeft onze nieuwsbrief enige vertraging opgelopen, maar is daarom niet minder interessant.

Veel plezier met lezen van het overzicht van onze activiteiten in 2017!

Klik hier om de nieuwsbrief te lezen.

Het was een druk jaar

Er ligt een turbulent jaar achter ons waarin veel is gebeurd.
De laatste maanden hadden we de handen vol aan 9 puppies en hun transport begin december naar hun nieuwe families in Duitsland.
Hierdoor bleef er helaas geen tijd voor nieuwe berichten op onze website en ook de nieuwsbrief zal tot januari moeten wachten.

Desalniettemin wensen wij alle leden, vrijwilligers, supporters, fans en ACT-hondenbaasjes een vrolijk kerstfeest en een goed en gezond 2018!

Acht kleine wondertjes

Eind augustus belde Nikos, onze dierenarts, dat een man puppies had gezien bij een vuilnisbak even buiten Potos. Aangezien de man in een rolstoel zat, kon hij de beestjes niet zelf brengen.
Tanja haastte zich direct naar Potos, maar nog onderweg werd zij gebeld door Jannis, de andere dierenarts in Limenaria. Toeristen hadden hem puppies uit Potos gebracht.
Toen zij bij Jannis aankwam, zag ze dat het om 8 puppies ging. Ze waren nog zeer jong, de ogen en oren waren nog gesloten. Een pupje was duidelijk heel zwak en vocht al voor haar leven. Het was duidelijk dat het een zware taak zou worden om die groot te brengen.

Tanja nam de hondjes mee naar huis en maakte meteen puppymelk klaar. Terwijl dat afkoelde, probeerde ze de kleintjes zo goed als mogelijk schoon te maken, want ze stonken vreselijk naar vis en zaten onder de schubben.
Als eerste kreeg de zwakste te drinken, maar er zat al niet veel leven meer in haar. Nadat alle andere gedronken hadden, was het kleine meisje inmiddels gestorven. Rust in vrede kleintje.

Eind augustus deed Tanja een oproep op Facebook voor namen met een V. Diverse goede ideeën werden gegeven en zo kregen ze allemaal een naam: Victoria, Viktor, Valentino, Vera, Vamp, Valerie, Virgil. Alle pups maakten het goed en ook kleine Vera ging beter drinken.

De eerste septemberdagen waren gevuld met voeden en schoonmaken en het werd hoog tijd voor een echt bad. Nog geen gemakkelijke opdracht bij zeven kleine beweeglijke wurmen, die niet wisten wat hun overkwam. Maar eenmaal goed droog gewreven, genoten ze heerlijk bij elkaar in het zonnetje.

Helaas stierf kleine Vera een paar dagen later totaal onverwacht. Hoewel ze regelmatig dronk, bleef ze toch altijd de zwakste. Vaarwel mooi meisje.
Op 11 september treurden we om de kleine Victoria. Ondanks onze zorg bleef ze zwak. Ze had problemen met de ademhaling en onze dierenarts Nikos deed wat hij kon maar het mocht niet baten. Ook deze kleine redde het niet. Rust in vrede dappere Victoria.
Ook om Virgil maakten we ons zorgen. Alle andere hondjes maakten het nog goed.

Later ging het met zowel Virgil als Valerie op en neer en er waren dagen dat we dachten dat ze het niet zouden redden. Maar nadat ze geweekt puppyvoer gingen eten, waren de zorgen voorbij en ging het bergopwaarts. Ze genieten er volop van en het is zoveel makkelijker dan flesvoeding.
En tot nu toe gaat het ze alle goed. Drie reutjes en twee teefjes, geboren rond 17 augustus 2017.

In september kwam ook Sabine naar Thassos. Ze bracht een auto vol donaties mee en hielp waar ze kon. Dat was een enorme hulp en verlichting voor Tanja. Heel erg bedankt lieve Sabine.

Uit Duitsland kwamen onlangs Karem en Kirsten en brachten een omheining voor de puppies mee. Tanja had dit gezien bij Claudia, die het voor Jack had gekocht omdat hij niet teveel mocht lopen na zijn operatie. Wat een heerlijkheid. Tot dan toe had Tanja, nadat ze te groot werden voor de logeerkamer, een deel van de schuur gebarricadeerd voor de puppies, verre van ideaal.
Nu hadden ze hun eigen hoekje in de schuur waar ze niet uit konden en 's nachts konden spelen en slapen. Karem en Kirsten hebben deze omheining gedoneerd en daar zijn we hun zeer dankbaar voor.

En wat valt er verder nog te zeggen? Het gaat alle pups goed, ze groeien met de dag, spelen in de tuin, maken kennis met de katten en ontdekken de wereld.
Maar kijk liever zelf, foto's zeggen meer dan woorden…

19-09-2017

29-09-2017

Wonderen bestaan echt

Op 14 augustus kregen we een telefoontje van een Maria uit Thessaloniki. Zij vertelde ons over een Griekse jongedame die gedurende haar vakantie op Thassos een kleine hond aan een ketting gezien had, met alleen maar een verroeste ton als onderkomen. De hond was n een vreselijke toestand en vol met teken. Ze belde aan bij het dichtstbijzijnde huis om over de hond te vragen en het bleek de eigenaar van de hond te zijn. Ze sprak hem aan op de toestand van de hond, maar zijn enige reactie was: het is mijn hond en ik doe er mee wat ik wil.
Eenmaal terug in Thessaloniki kon ze de hond niet uit haar hoofd zetten en nam contact op met Maria van Seiriostrays, een dierenorganisatie in Thessaloniki (http://seiriostrays.gr), om te vragen wat ze kon doen. Maria raadde haar aan telefonisch aangifte te doen bij de politie in Limenaria en aldus geschiedde.
De politie is ook daadwerkelijk ter plaatse geweest, maar constateerde dat de hond water en voer had en (naar hun mening) alles in orde was.
Na dit alles verteld te hebben, vroeg Maria of we in deze zaak konden samenwerken en stuurde ons alle details en foto's.

Op 15 augustus belde Maria ons weer. De hond was verdwenen!
En niet veel later meldde Chrissa ons dat ze een hond in slechte toestand en vol met teken in een ander dorp had aangetroffen. Ze stuurde ons foto's en deze hond zag er precies zo uit als de verdwenen kettinghond.

Chrissa bracht de hond naar ons en hij werd nagekeken door de dierenarts. Hij werd voor parasieten behandeld en er werd een speedtest voor Leishmania en Ehrlichia gedaan, die gelukkig negatief was. Door de vele teken had hij ook anemie, maar dat zou met goede kwalitiet voer wel weer goed komen.

Was de eigenaar van de kettinghond bang geworden door het bezoek van de politie en zijn hond in een ander dorp gedumpt??? We zullen het waarschijnlijk nooit weten en het kan niet worden bewezen, tenzij iemand het hem daadwerkelijk heeft zien doen. In elk geval was het Tommy's (zo hadden we hem genoemd) geluk dat hij op deze manier zijn weg naar ons gevonden had.

Maar het verhaal gaat nog verder als Maria ons op 17 augustus wederom belt. Een dame uit Panagia had zich gemeld en vertelde dat Tommy sprekend leek op haar hond Joker, die zij al drie jaar kwijt was! Haar hond was als pup door een kip op zijn snuit gepikt, wat altijd een litteken gebleven was. We ontvingen een oude foto van Joker en ontdekten dat Tommy op precies dezelfde plek een litteken had!

Snel werd geregeld dat de vrouw naar Kalivia kwam om de hond te zien. En het was haar hond! De hereniging was zeer ontroerend en menig traantje vloeide. De volgende foto heeft geen woorden nodig, de vreugde van mens en dier is overduidelijk.

Het is een klein, nee een groot wonder, dat alleen kan gebeuren wanneer mensen en organisaties samenwerken. En het toont ook dat het wel degelijk verschil maakt als er door toeristen of inwoners aangifte wordt gedaan bij de politie in geval van mishandeling of verwaarlozing van een dier.
Wij zijn heel blij en trots op dit happy end.